Deze week is een tussendoorweek. Een week waarin 7 dagen zitten terwijl je eigenlijk ruimte nodig hebt voor wel 14 dagen.
Het begint met een toernooi in Antwerpen waarin we internationaal met Roemenen, Denen, Engelsen en Robben samen aan lange tafels gezeten hebben genoten van een door onze gastheren van Antwerpse verzorgde barbecue. Onze jongste speelster was, net als vorig jaar trouwens, Jane Goossens. Zij was een ware kampioen in het regelen van bonnetjes voor het toetje (lekkere stukken taart). De hele dag liep ze de kou te verbijten door warme wafels naar binnen te schuiven, toen deze op waren was er gelukkig het straalkacheltje van Vera dat stond te gloeien in de voortent van Andries.
Op zondag had Andries zijn tent op 1 minuut na droog ingepakt. Een stortbui haalde de inpakkers in,dus dat werd weer uitpakken. Jeroen heeft zijn blauwe groen uitgeslagen vertenterde tent, waarin hij na Bigfun, Bermuda, Full House. Cafe d’ Anvers, de Marmottenbar en soortgelijke etablissementen waar de teams van de Snippen altijd de tactiek van het komende seizoen doornemen, in een kliko gedumpt. Die was dus snel klaar met inpakken. Hij kondigde een interbellum aan, met een tweede kleine brAlbers op komst is het tijd voor de kleine. Ingewijden vertelden me deze week dat hij al weer aan het surfen was op zoek naar een kleine familietent.
Maandag was de eerste extra training in het Ronald Mc Donald Centre RmDC). Het stond echt op het bord in de hal van het bad: “20.30 – 21.30 De Snippen”. Trots trokken we onze schoenen en sokken uit in de hal. Om de vloeren schoon te houden, dat is de regel aldaar. Poloërs zijn gewend om de kleren in de tas te stoppen. In het RmDC is het dus schoenen uit in de hal. Er staat een stelling waar je ze kan stallen. Wel heel speciaal om na jaren Meerbad in zo’n mooi, groot, helder en warm bad te kunnen zwemmen. Er kunnen nog spelers/speelsters bij op de maandag. Op dinsdag was de eerste gewone training in het RmcDC. Samen met good-old Hans Leendertse karde ik een kwartiertje naar Noord. De eerste Snippen die we mochten ontmoeten waren Raluca en Danut. Niks geen gemiep over ver weg, maar gewoon ruim op tijd vanuit Uithoorn naar Amsterdam gereden. Met een klein groepje zijn we gestart. Het bad is zo groot dat er nog ruimte is voor trimzwemmers en ouders. Breng je je kind naar het zwembad en is het warm boven? Doe meteen je work-out en je komt fris, fruitig en vrolijk uit het bad.
Op woensdag de fiets naar het Amstelbad voor de laatste woensdagtraining buiten. De jeugd was prima vertegenwoordigd. Yasmine, Jaouade, Casper, Lars, Miquel. Simon en Maas. Nog één keer zwemmen met de flippers. De 100 meter en 25 meter op tijd gezwommen. Kijken waar we volgend jaar staan. De donderdagavond zou een extra training zijn in het Amstelbad, die heeft Arnold maar afgezegd. In de trainingsopbouw moet je ook af en toe je rust nemen. Op vrijdag is het de laatste vrije training in het Amstelbad. Tegelijkertijd beginnen de voorbereidingen van ons Snippentoernooi en sluiten we het buitenseizoen af met een record aantal aanmeldingen en een record aantal deelnemers.
Een toernooi kan niet zonder de medewerking van vrijwilligers, Het organiseren van leszwemmen en uitvoeren van zwemlessen steunt volledig op de medewerking van vrijwilligers. Het organiseren en uitvoeren van waterpolotraining, wedstrijden en competitie kan alleen maar dankzij de inzet van trainers.
Achter de schermen zijn het vrijwilligers die zorgen voor een clubblad, een clubhuis, website, bestuur en commissies. Ik moet hierbij denken aan een uitspraak van onze lesgever en borstcrawldeskundige Kevin Higgins: “als je in mijn land iets gevraagd wordt om te doen, dan doe je het”. Nu hebben we het geluk en de rijkdom dat volgens één van Kevin’s leskinderen hij uit Drente komt. Met dit motto in gedachte moet een vrijwilligers vereniging ver kunnen komen. Echter we leven in 2015. De tijd van de Dikke-ik mentaliteit. ( wat dat ook precies moge zijn. Er is trouwens maar éen Dick en dat ben ik). Op het inschrijfformulier van de Snippen wordt specifiek gevraagd of ouders/leden een bijdrage willen leveren in de club. Geregeld wordt er dan “nee” ingevuld. Ik vraag me wel eens af of deze mensen het echt wel begrijpen wat het betekent om lid te worden van een vereniging dóór en vóór vrijwilligers. Op deze manier zijn de groepjes klein, de begeleiding groot, de contributies laag en de noodzaak om het samen te doen hoog. Ik speel met het idee om tijdens de komende ledenvergadering van 15 oktober maar eens een voorstel te doen voor een extra contributieverhoging voor leden die “nee”zeggen tegen een bijdrage leveren in de zwemopleiding/waterpolotraining van hun kind dan wel speler.
We kunnen het niet alleen, als je club vraagt om iets te doen zeg dan niet bij voorbaat NEE. Realiseer je eens dat het gevraagd wordt omdat je nodig bent, jouw kwaliteit wordt gezien, er een klus in het Amstelbad moet worden gedaan, het clubhuis moet blijven draaien of dat er loten moeten worden verkocht of gekocht.
Ook jij bent een Snip en we doen het met z’n allen.
Veel plezier in het zwembad in het water en op de kant,
Dick Schwegler ~september 2015