Volgende week is de algemene ledenvergadering van de Snippen. Het is altijd fijn als op zo’n avond het aantal geïnteresseerde leden groter is dan het aantal aanwezige bestuursleden groot is.
Betrokkenheid is een groot goed bij verenigingen maar dat vindt niet zijn weerslag in een hoog opkomstpercentage bij een algemene ledenvergadering. Een vaak gehoorde opmerking is dat bij lage bezoekersaantallen het blijkbaar “goed” gaat met de club. Als er grote aantallen leden op een jaarvergadering afkomen is er meestal iets aan de hand. Dan hoef je geen gebak voor de hele club te verwachten of een nieuw zwembad voor de hele club, laat staan een bockbier feest of het aanmelden van door tientallen vrijwilligers voor diverse functies binnen de club.
Toen mijn vader nog jong was werden ledenvergaderingen gewild gemaakt door bingo na afloop, dansen na afloop of een verloting van een leverworst en een appeltaart. Vandaag de dag zie ik daarvoor onze waterpolospelers niet meer van de bank af komen. Wellicht moeten we een work-out aanbieden van Dr. Dré of een High-tea.
Ik kan me een ledenvergadering herinneren zo’n 25 jaar geleden waarbij De Spetter nokvol was. Op de agenda stond de opheffing van de club vanwege een terugloop in leden in combinatie met het afhaken van grote aantallen vrijwilligers. Als Snippen kunnen we nog steeds blij en trots zijn dat er toen een aantal leden is opgestaan dat onder het motto “dat gaat niet gebeuren” de schouders eronder heeft gezet en de club op de rails heeft gehouden. Waar zou ik anders mijn vrije tijd hebben doorgebracht? Was ik misschien wel verhuist naar mijn werkplek? Had ik die uitnodiging aanvaard om de politiek in te gaan? Was ik wellicht voetbaltrainer geworden? Of samen met Ruurd lid van de plaatselijke fanfare?
Door de jaren heen lukt het ons om alle posities binnen de club bezet te houden. De Snippen heeft een fijn bestuur van betrokken leden, de zwemcommissie is kundig en bekwaam, de polocommissie pakt aan en ziet altijd mogelijkheden, de redactie is klein maar krachtig en zorgt al sinds jaar en dag voor een Armslag en is sinds kort ook een on-line redactie en tenslotte de gezelligheid en verbindende mentaliteit van de clubhuiscommissie. Aan de badrand staan trainers, lesgevers en coaches iedere week hun best te doen om de kinderen en spelers enthousiast de kneepjes van het zwemmen bij te brengen. Het is af en toe somberen voor vrijwilligersorganisaties maar ik blijf er vertrouwen in hebben dat het ons blijft lukken om samen een club draaiende te blijven houden.
Het lijkt wel moeilijker dan vroeger. Druk, druk, druk is wat je heel vaak hoort. Als je de tijd hebt om drie keer achter elkaar hetzelfde woord uit te spreken, valt er nog een grote efficiencyslag te maken bij deze druk-druk-druk-roeptoeters. Ik hoorde zelfs een van onze kleine pupillen van onder 13 jaar al roepen dat hij geen tijd heeft om in 50 dagen zijn envelopje met 10 loten voor de grote clubactie te verkopen. Hoeveel dagen hij dan gemiddeld heef om één lot te verkopen, is een lullige doorvraag die ik hem niet gesteld heb gezien zijn jeugdige leeftijd. Elke oudere Snip had ik wel zo van repliek gediend.
Na zo’n opmerking ben ik toch wel blij met een stevig touwtje in mijn broek en met stomheid geslagen ben ik dan trots op met Lars Kruijt die dan ad-rem zegt: “Als het jou niet lukt om je loten te verkopen, dan kom ik je wel helpen. Ik heb er nu zo’n 83 verkocht, dus die laatste 10 moeten ons ook wel lukken.” Fijn om van Raluca en Danut te horen dat ze er geen 10 maar wel 20 willen verkopen. “We zijn toch ook met z’n tweeën”, is het argument om de handen te laten wapperen. Met hetzelfde argument neemt Tatjana mede namens Frank twee envelopjes aan. Op de tribune verkocht onze secretaris Mariette slechts 14 loten. Ik ga er vanuit dat als het ons niet lukt om de laatste lootjes van de 700 te verkopen dat de tribune ons niet in de steek laat.
Op het moment dat er iemand nodig is dan staat hij/zij op. Er zijn leden die wat willen doen, op het inschrijfformulier staat vaak genoeg wel een kruisje voor het zinnetje: “ik wil wel helpen bij eenmalige activiteiten of plasouder zijn het zwembad”. In de vorige Armslag heb ik al geopperd dat de mensen die “nee” invullen bij de vraag: wilt u iets doen voor de club, maar een contributieverhoging in het verschiet te laten stellen. Met deze extra bijdrage kunnen we de vrijwilligers belonen met een vrijwilligersfeest, een net nieuwe ballen, of een avondje Carré.
Wie weet zijn er nog meer goede ideeën om de Snippen vooruit te brengen. Jaren geleden werden er grote Herriefeesten gehouden in de Spetter, decennia daarvoor waren en disco-avonden in het clubhuis, wie weet wat voor activiteiten er in de toekomst in de Spetter worden georganiseerd. Wil je iets organiseren? Zoek een paar medestanders, zorg dat het betaalbaar is en ga aan de slag. Op deze manier kan er echt veel. Stilzitten is geen optie.
Veel plezier in het zwembad in het water en op de kant,
Dick Schwegler ~oktober 2015