Wedstrijdverslag Dames 1
“11 november is de dag dat wij scoren dat wij scoren
11 november is de dag dat de Snippen winnen mag.”
Het is weer zover: na een aantal wedstrijden gespeeld te hebben, de één wat beter dan de ander, én een weekend vrij te zijn geweest gaan wij het gevecht aan met ZV Woerden. Vooraf hebben wij een stuk uit de plaatselijke krant van Woerden gelezen. Die Woerdense dames zijn afgelopen jaar gepromoveerd en dus dubbel gemotiveerd om niet meteen te degraderen.
Met een bijna net zo’n goede aanloop naar deze wedstrijd als dat wij die hebben gehad (de Snippen 1 punt en ZV woerden 0 punten) staat deze wedstrijd garant voor spanning, sensatie en wat uiteengelopen agressie.
Zoals voor elke wedstrijd probeer ik de dames te motiveren, echter miste ik die ochtend mijn creativiteit. Wie bedenkt er nou een clubnaam die zo fantasieloos is als “ZV Woerden”. Het hoeft natuurlijk niet zo makkelijk te zijn als bijvoorbeeld D(e) A(lkmaarse) W(aterratten) maar iets makkelijker mag wel. Dus na een niet zo origineel maar toch motiverend appje stapte ik op de fiets om met Wendy mee te rijden naar het zwembad. Ik kwam er achter dat het zowaar Sint Maarten was. Al vieren ze het hier niet zo heftig als in ’t Veld, iedereen kent de liedjes toch wel en daar was dan het inspirerende appje (zie boven). Klaar voor de wedstrijd met de nieuwe badpakken / capjes die nog aan de krappe kant zijn, het team staat, de foto’s worden genomen en de coach wordt op handen gedragen.
Alles lijkt positief gezind te zijn, zelfs de scheidsrechters. Na het inzwemmen en het warm schieten begint dan toch echt de wedstrijd.
Wendy ligt klaar om voor de bal te zwemmen met Anouk ernaast. Het fluitsignaal klinkt en daar stormen ze voor de bal. Wij als eerste in 
balbezit, dit kan alleen maar een positief teken zijn. Zo stormden wij op het doel af maar helaas is de eerste aanval mislukt. Maar nog geen minuut later maakt Wendy het opening doelpunt en hoe: Anouk met een weergaloze voorzet vanuit de rechterhoek gevolgd door een intikbal. Hoe goed kan een wedstrijd beginnen. Na een u20 van Anouk was helaas de tafel wat in slaap gevallen (sorry jongens maar die vlag had écht eerder omhoog gemogen) en tijdens een man minder (die zij goed uitspeelden) was daar de gelijkmaker. Het eerste partje was spannen met mooie kansen vanuit onze kant en goed verdedigingswerk. Zo eindigde het eerste partje 1-1.
Het 2de partje gingen wij als een speer. Wederom hadden wij de bal.
Hoe vaak wij problemen hebben met scoren vlogen ze er nu in. Wendy 2x gescoord. Een heerlijk lob-balletje waar de Corporaal al om stond te springen en toen hij zat nog snel zijn woorden moest inslikken. (ben wel benieuwd naar wat hij had geschreeuwd, positief zou het niet geweest zijn…) Niet alleen Wendy was op dreef maar ook Lieke met een fantastisch hard schot langs de keeper. Geïncasseerde elleboogjes zowel onder als boven water. Toch 100% voor de bal gaan. Er kwam weer een man-minder door iets te fanatiek voor de bal gaan (kan gebeuren). Er werd snel opgesteld met Nadine in mijn rechter hoek (sorry dat ik de andere niet meer weet waar ze lagen): ZV Woerden stelde zich goed op speelde hem mooi rond. Maar Nadine liet zich niet van de kaart spelen en met een strakke rechter arm blokt ze het schot en zorgde ervoor dat er geen doelpunt viel.
Na onze doelpuntenregen kwam er toch weer een tegendoelpunt. Helaas vonden zij een gaatje in onze verdediging, en een opening in mijn doel. Net voordat wij dachten dat het partje voorbij was, kwam er wederom een mooie voorzet naar Linda toe en die legde hem heerlijk in het net. Zo eindigden wij halverwege met 5 tegen 2.
Het 3de partje ging eveneens hard van start. Anouk veroverde de bal en zoals de eerste helft voorspelde laten wij de eerste aanval voor wat het is. Gelukkig waren wij niet de enige die hardhandig waren, de tegenstanders ook. Dus met een mooi uitgelokte overtreding nam Bryony met overtuiging de bal. Zij lag klaar, keek naar het doel, had de bal stevig vast, het fluitsignaal klonk; zij komt hoog het water uit, haalt uit met al haar kracht en… Doelpunt!!!!!! Toen begon ik de overwinning te voelen en kon alleen maar denken dat wij dit echt kunnen gaan winnen. Helaas was dit te vroeg gedacht. Wij waren te fanatiek en misschien net wat te agressief: er kwam weer een manminder aan (met 2 handen onderwater mid-achter liggen is niet handig…). Manminder; hier zijn wij niet sterk genoeg in het verdedigen, zij spelen hem mooi uit en vinden wederom een gaatje (misschien moeten wij hier toch wat vaker op trainen?). Net iets meer dan een minuut later kwam er wederom een manminder. Wij hadden nog niet gescoord en zij speelde hem net als daarvoor, snel en met een scherp schot (helaas).
Mijn fanatisme kwam omhoog en daarmee de drang naar een overwinning. Dus baalde ik als een stekker dat het opeens 6-4 stond en het eigenlijk weer beide kanten op zou kunnen gaan (ergens denk ik dat dit van mijn gezicht af te lezen was, sorry hiervoor). Gelukkig wisten wij ons weer te herpakken en eindigde dit partje in 8-4.
Nu was het alleen nog de taak om deze voorsprong te behouden. Ik schreeuwde en coachte de verdediging vanuit mijn doel, met goed resultaat. De verdediging stond als een huis. Met Kim, Angela, Anouk, Isabel, en Nadine kwamen er geen doelpunten meer in. Met Bryony, Iris, Lieke, Wendy en Linda die voorin de aanval opbouwden, klonk opeens het signaal voor de laatste minuut, en je raadt het niet, maar na die minuut kwam het eindsignaal. Mocht je het je nog afvragen, er was eindelijk een overwinning voor ‘Snippen Dames 1’.
De eerste overwinning die hopelijk gevolgd word door meer en meer punten…
Nu nog even wat statistieken:
Houthakker:
Lieke 8
Kim 7
Anouk 7
Wendy 7
Topscoorder:
Wendy 7
Linda 5
Anouk 4
5 meters : 60% scoringskans
Tenslotte, de dames hebben nieuwe badpakken en caps. Hieronder twee foto’s zoek de verschillen
Andere Armslag berichten
[x_recent_posts type=”post” count=”20″ offset=”” category=”armslag-november-2017″ orientation=”vertical” no_sticky=”true” no_image=”true” fade=”false”]