Ken je dat gevoel? Dat het vanavond echt moet gebeuren? Ik heb dat niet vaak. Spelende in Heren 3 is een ECHTE kans om punten te pakken schaars, dus als deze zich voordoet, moet je ‘m pakken. De rit naar Noord-Scharwoude was lang en saai. Eerst over de A9, daarna over de N242 binnendoor naar het zwembad. Kijkende naar de kaart denk je er bijna te zijn op het moment dat je tegen Alkmaar aanrijdt, maar niets is minder waar: je mag nog zeker 15 minuten door over deze N-weg tot je eindelijk bij het zwembad aankomt.
Eenmaal aangekomen, zag ik onze aanvoerder Elfred een beetje zoekend over de parkeerplaats lopen. Ik parkeerde de auto en liep naar hem toe. Ineens hoorde ik allemaal autodeuren opengaan en zag ik het overgrote deel van het team uitstappen. Nu was het wachten alleen nog op de mensen die gezamenlijk vanuit Ouderkerk waren vertrokken.
Met de zwembroeken aan in het zwembad, herkende iedereen het gevoel waar ik het eerder over had: als we punten willen pakken dit seizoen dan moeten we het nú doen. Wij staan op plek 12 in het klassement, de mannen van de Reuring 11e. Beide teams strak onderaan zonder punten. Het enige wat ons scheidt is het doelsaldo; dat van hen nét iets minder negatief dan dat van ons.
Eenmaal te water beginnen we het best oke, we veroveren direct de bal en komen zelfs in de buurt van het doel. Op de counter wordt echter al na 40 seconden een van onze spelers met een U20 naar de kant gestuurd, met een tegendoelpunt als gevolg. Dat viel toch vies tegen… Na nog een doelpunt tegen maakt Andries er kunstig 2-1 van. Aan het einde van het eerste part staat het 3-1. We moeten ons herpakken, we moeten zuiverder spelen en de tegenstander geen ruimte geven voor een counteraanval. Dit is nog recht te trekken, maar dan moeten we er wel vol voor gaan.
Ik heb de eer om nogmaals voor de bal te zwemmen, maar deze tweede keer kom ik niet lekker weg waardoor ik met slechts mijn vingertoppen de bal raak. Zonde, want zo krijgt de tegenstander wel snel weer een kans. We eindigen het tweede partje met 5 tegen 1.
In het derde partje heb ik mijn eerste U20 van dit seizoen te pakken. Natuurlijk compleet onterecht *kuch*, maar gelukkig kan de tegenstander hier niet van profiteren. Het is erg wennen als je ineens de zwemmende partij moet zijn in een poule waar je tegenstanders toch vaak iets zwemmender zijn dan jijzelf. We krijgen wat meer ruimte in de laatste partjes, maar doen hier niet genoeg mee. Het overgrote deel van de doelpunten wordt gescoord vanuit de midvoorpositie of een schot vanuit de tweede lijn.
De wedstrijd eindigt met 10 tegen 4 in het voordeel van de Reuring op het scorebord. Helaas dus nog steeds geen punten voor ons. Maar ik weet zeker dat we deze mannen bij de thuiswedstrijd kunnen pakken….