De heren spelen vanavond hun laatste wedstrijd van 2105 in het verre Nijkerk moet een eerste competitie helft worden afgesloten.
Kampioenschappen leggen de lat voor het komende seizoen altijd een stuk hoger. Winnen is altijd lekker, maar wat gebeurt er met het team als het komende seizoen de lat een stuk hoger komt te liggen? Relatief makkelijk kampioen worden is leuk en stimuleert, maar houden we de rijen gesloten als de druk groter wordt? Doelpunten zijn honing voor de verwende sporter, maar van tegendoelpunten krijg je toch een zure smaak in de mond. Als je wint heb je vrienden, maar blijven de vrienden ook als het een beetje tegenzit?
Waarom wordt een team eigenlijk kampioen terwijl je eigenlijk weet dat het volgend seizoen een stuk lastiger wordt? Natuurlijk zijn er verenigingen die ieder seizoen hun best doen om geen kampioen te worden. Ik herinner me nog een vereniging uit de Kring Utrecht waar we het een wereld van verschil uitmaakte of je voor of na de winterstop tegen ze moest spelen. In de eerste wedstrijd had je het zwaar en kwam je met lege handen thuis. In de terugwedstrijd, helemaal als je tegen het einde van de competitie tegen ze moest spelen, was het een totaal andere wedstrijd. De heren wilde géén kampioen worden, vonden het wel best met z’n allen in een competitie waar ze nooit tot het uiterste hoefde te gaan. Geen zin om te promoveren, want dan moesten ze echt aan de bak en ook stukkie verder rijden. Ben je dan lekker met je sport bezig? Als team moet je altijd optimaal presteren, als je dan aan het einde van het seizoen bovenaan staat, dan ben je kampioen en dan promoveer je en begint je weer met optimaal presteren. Met een extra inzet en stimulans want een grote weerstand vraagt hogere inzet en betere prestaties. Het is niet de uitslag op het scorebord die bepalend is. Het is de uitvoering en het spelplezier die leidend is bij het welbevinden van spelers, team en coach.
De Snippen is een gezelligheidsvereniging. We doen ons best om zo goed mogelijk te spelen met hart en ziel, we trainen één of twee keer in de week. Teams vormen zich op basis van jarenlange vriendschappen en het is verrassend om te zien hoe ver je dan komt met de prestatie.
Afgelopen seizoen twee kampioenschappen, heren 1 en heren 2 doen het op een niveautje hoger verrassend goed. Trainer-coach Arnold te Beek weet de mannen goed te motiveren, op de trainingen op de maandag en dinsdag wordt er enthousiast gezwommen, gesprongen, geblokt, geschoten en geoefend. Zowel de spelers van het eerste en tweede trekken er hard aan. Het nieuwe zwembad werkt mee. In het Meerbad waren de banen zowel in de breedte en in mijn gevoel ook in de lengte een stuk korter, de bodem was altijd dichtbij. Als je in het ondiepe op doel stond was je een hele baas en kon je, mede dankzij het niet scherp staan van het vizier van je medespelers, flink wat ballen blokkeren.
In het RMDC is er geen ondiepe en moet je bescheiden en bewonderend buigen voor de kwaliteiten van onze keepers Tatjana, Kevin, Robbert-Jan, Jurjen, Pieter, Willem en Jane. Er wordt lekker getraind met de spelers die er zijn. Werk, studie, thuissituatie, file, blessure of drukte er zijn verschillende redenen waarom een speler groot of klein niet naar het zwembad kan komen. Als trainer ga je er altijd van uit dat spelers graag naar het zwembad komen. Je geeft trainen aan de groep die je voor je neus hebt liggen. De spelers die er zijn maken er het beste van, je traint voor jezelf en met de aanwezige groep. Er valt altijd wat te leren er is respect voor de redenen waarom medespelers zijn verhinderd. Vier de feestjes met de mensen die er wél zijn, speel je wedstrijden met de spelers die er wél zijn en geniet van de mooie dingen in het water die min of meer goed gaan.
Er gaat heel wat goed. Laten we stil staan en genieten van de mooie en goede dingen om ons heen. Heren 1 heeft in Nijkerk na een stroeve wedstrijd toch met 10-13 gewonnen van Flevo. Keeper Kevin was tevreden over het resultaat, een paar ballen had hij toch willen pakken. Zolang hij blijft genieten van de ballen die hij wel pakt, gaat hij de volgende keer die andere ballen ook pakken. Mooi om van hem te horen dat hij komend weekend met medestudenten van de ALO een sportdag gaat organiseren voor vluchtelingen. Ook al heeft hij een vol programma van voetballen,waterpolo, biefstukken bakken en het mooie vak “dansen op muziek” zegt hij toch “ja” als hij gevraagd wordt. Mooi om Goudsnippen van Cees trainen te mogen geven. Ze hebben nauwelijks instructie nodig en weten dat ze 6 banen borstcrawl, 6 rug, 6 school en 2 samengestelde rugslag moeten zwemmen. Enthousiast zwemmen Jaouade, Steff, Lisette, Lotte, Sabine en Emely hun banen. De sterrenteamzwemmers Maryam en Tom moeten flink aan de bak om ze bij te houden. Mooi is het genieten van de borstcrawl techniek die Kevin er heeft ingebracht en door Cees wordt onderhouden en uitgebouwd. Cees leert de kinderen met het hoofd onder water de schoolslag lang maken. Bij de Goudsnip zie je de winst: wat kunnen deze kinderen mooi glijden. Bij het ‘bruine lintje’ is het druk. Diana, Gaby en Lotte hebben een mooie groep waar een aantal hele mooie zwemmertjes zitten. Dat wordt vast genieten straks bij het afzwemmen.
De zwembad avond wordt afgesloten met een mooie wedstrijd van Dames 2. Het team van twijfelaars, durf-ik-het-wel, laat mij maar wisselen en: “die andere zijn veel sterker”, draaide de rollen eens om en speelde met kracht en overtuiging. Geen angst voor de tegenstander, maar vertrouwen in eigen kwaliteit. Goed om te horen van Isabel en Iris dat de Otters geen kans tegen ons maakte. De spelers waarvan werd gedacht werd dat ze goed waren, vielen gewoon tegen. Ik denk dan; zorg dat je goed denkt over je eigen kwaliteiten als individu en als team. Dan maak je echt mooie stappen en speel je steeds mooiere potjes waterpolo. Ik wens alle teams van de Snippen nog mooie wedstrijden in de rest van de competitie.
De feestdagen staan voor de deur, tijd om even tot rust te komen, te reflecteren en na te denken over wat nu echt de belangrijke dingen in het leven zijn. Hebben of geven? Halen of brengen? Verstoten of opnemen? Grenzen optrekken of barrières doorbreken? Waar de wereld in 2015 onrustig is, is het belangrijk om klein te denken en klein te handelen. Geniet van de mooie kleine dingen om je heen, geef een compliment, geef een steuntje, help een handje. Dan worden we er samen een stuk beter van. In het nieuwe jaar is er op zondag 3 januari van 16-19 uur de Nieuwjaarsreceptie in ons clubhuis de Spetter. Van harte aanbevelend deze opening van het nieuwe Snippenjaar. Onder de goede verzorging van José en Hans wordt de wensen uitgewisseld. De Snip van het jaar 2015, Hans Leendertse, zal bekend maken wie de Gouden Medaille in 2016 mag koesteren.
Fijne feestdagen en een gelukkig en gezond 2016.
Veel plezier in het zwembad in het water en op de kant,
Dick Schwegler ~december 2015